پروفیسور حسین راموزی لعلی درگذشت!

پروفیسور حسین راموزی لعلی درگذشت!

پروفيسور حسین راموزی  لعلی یکی از چهره های اکادمیک افغانستان در سال 1333ه-ش در قریه کامرو ولسوالی لعل وسرجنگل در یک خانواده "هزاره حال" دیده به جهان گشود، وی دوران ابتدائیه مکتب را در مکتب سفید آب همان جا فراگرفت، وی همانند سایر فزرندان مردمش روزگاری را در چوپانی بره ها در صخره های آن مرزوبوم سپری نمود و روح بلند استاد سیقلش را در همان بندها و تپه دریافت، از آنجائیکه منطقه، دوره لیسه را نداشت وی توسط یکی از شخصیت های دل ساز هزاره بنام  خادیم بیگ که استاد مرحوم را از پسرانش کم نمیدانست، همرای پسرش عزیز طغیان(یکی از شخصیت های فکری هزاره ها) به کابل فرستاد، تا علم و دانش روز را فراگیرند. استاد راموزی با استعداد فوق العادۀ که داشت، بعد از سپری نمودن دوره لیسه، در دانشکده ساینس دانشگاه کابل کامیباب شد و بعد از ختم دوره لیسانس در بورسیه کشور آلمان کامیاب شد و برای اخذ درجه ماستری در آنجا در رشته تکنولوژی و کامپیوتر در دانشگاه  (تی یونیورسیتی المینو)شامل شد، بعد از پایان این دوره تحصیلی دو باره به وطن بازگشت و در دانشگاه کابل مشغول تدریس شد، بعداز یک سال تدریس در دانشگاه کابل دوباره برای اخذ دکترایش راهی کشور آلمان شد و درآنجا در رشته کمپیوتر انتیلجنت در جه دکترایش را بدست آورد. و سالهای زیادی را در آنجا مشغول تدریس، تحقیق و پژوهش بود که بعد از سقوط امارات اسلامی ملا عمر و طالبان به وطن بازگشت و برای اولین بار با یک استاد آلمانی در دانشگاه گوهر شاد هرات برای استادان این مرکز علوم ساینس و تکنولوژِی را تدريس ميكرد. استاد راموزی از جملۀ دلسوز ترین چهره های فکری در جامعه ما بود که هیچ فرد از این واقعیت منکر نیست .استاد فرد خوش برخورد و صمیمی بود و هیچگاه بین او ویا یکی ازدوستانش نا راحتی و ديقی پیش نیامد. استاد راموزی اولین کسی بود که کنکور را در ولایت بامیان آورد،که خود حکایت های ازمشقات را که برای این کار  کشیده بود همواره صحبت ميكرد و شاید از دفتر خاطراتش بعدآ به چاپ برسد. استاد راموزی بیشتر از سی سال در معتبرترین دانشگاه های آلمان و دانشگاه های افغانستان به اهل دانش خدمت نموده است که در کنار تدریس و بعنوان کدر برجسته علمی آثاری زیادی را به زبانهای آلمانی و دری نیز به چاپ رسانيده است.که در بازار در دسترس اهل مطالعه و بالخصوص علاقمندان علوم ساینسی میباشد. استاد راموزی شخصیت پر تلاش و دلسوزی برای جامعه ما بود که خود نمونه  از محرومیت قومش در طول حیات و حتی بعد از وفاتش بود که وزارت تحصیلات عالی یک پیام تسلیت را نیز برای بازماندگانش ارسال ننمودند، این عملکرد مراکز علمی افغانستان مرا به یاد خاطره یکی از نویسندگان پاکستان می اندازد که در سفرنامه اش از کشور جاپان نوشته بود:"وقتی در جاپان رسیدم در محلی که قرار بود همه را درآنجا بیبنیم و همه به سخنرانی بپردازد، سه قسمت بود استچ آن محل، بلندترین، در پیرامون آن بلندی و قسمت حضار در جلسه.که همه تصور کردیم شاید آن بالای مربوط به صاحب منصبان دولتی باشد، وقتی همه تشریف آوردند دیدیم که قسمت بالای جلسه از اهل قلم، فکر و معارف آنجا بود و دولتمردانش پائین تر از آنها قرار داشتند .برایم سوال برانگیز شد از یکی پرسیدم که اینجا چرا چنین است و در حالی که ما در پاکستان خاصتآ روشنفکران ما حتی در پشت دروازه های صاحب منصبان خویش نمیرسیم، او(جاپانی) گفت اگرشما در پاکستان به قشر فهمیده تان اهمیت میدادید حالا پاکستان به این وضعیت نمی بود!" فکر میکنم این خاطره بیشتر به افغانستان صادق است تا دیگر جاها! قدر نکردن از استاد راموزی بیانگر ظرفیت شان است... سرانجام استاد راموزی لعلی با دنیاي از تلاشها و پشت کار در شب جمعه 29 هم جون 2012 در اثر سکته قلبی به دنیا ابدی پیوست. و جنازه اش در روز شنبه با حضور اساتید دانشگاه ها، وکلاي پارلمان، محصلین، شخصیت های فکری و فرهنگی در امید سبز کابل بخاک سپرده شد. روحش شاد و خدماتش توشه راهش باد.