به زیر سقف این خانه، من هم مثل تو مهمانم
من هم مثل تو میدانم، به این خانه نمیمانم...
یادی از نزدیکترین دوستی که اکنون در جمع ما نیست (محمد امین شکوری).آشنایی من
و شکوری به واسطه ی دوستم فاضل اکبری شروع شد، اما به زودی آنقدر نزدیک شده بودیم
که زمان، مکان و هیچ عامل ما را از هم صحبت شدن باز داشته نمیتوانست، شکوری اکثرا
شامگاهان به
اطاق پس کوچه ی که بهترین نصیب یک محصل دانشگاه
بامیان است می آمد، با تبسم نرمی که همیشه بر لبانش جاری بود وارد اطاق میشد، او
نه تنها مرا بلکه تمام دوستانم را با صحبتهای پر رمز و رازش شیفته اش نموده بود،
گرچند او مردی مسن در جمع ما بود، اما هیچگاه ما احساس نمیکردیم که او جدا از
ماست، او و ما از من و تو خارج شده بودیم، او ما بود و ما او بودیم، شکوری دوران
نوجوانی را در کابل سپری نموده بود، گاهی از کابل و از مردم کابل برای ما حکایت
میکرد، و دوران جوانی و تا سال 1383 را در ایران سرزمین تحقیر و هیجان سپری نموده
بود، او از سنگبری، از برخورد ایرانی ها و از رویاهای دوران جوانی اش حدیث ها
داشت، و هزارستان وکوه های سربه فلک کشیده اش را سخت دوست داشت، به همین دلیل پنج
سال تمام با پای پیاده بامیان مرکز هزارستان بزرگ را گشته بود همچنین ظرفیت و
اهمیت هر دره ی این محدوده را یاداشت برداری نموده بود، شکوری تحصیلات عالی نداشت
اما از لحاظ معلومات و آگاهی در باره ترکتباران، تاریخ بامیان و هزاره ها شبها را
با صحبتهای دلگرم کننده اش به صبح میرسانید. که همۀ دوستان ما به عشق شکوری به
مردم و سرزمین اش ایمان دارند، شکوری یکی از نزدیکترین دوستان شهید جواد ضحاک بود.
شکوری طرح های بسیار خوبی برای رشد
اقتصاد مردمش داشت،که ما کوشش خواهد نمود تا نوشته های شکوری را در رابطه به
انکشاف اجتماعی واقتصادی برای شما دوستان بنشر برسانیم، شکوری روحیه جوان داشت او
جوانان را برای شناخت گذشته شان تشویق میکرد، او در پی احیای غرور و هیبت گذشته
مردمش بود، شکوری همیشه میگفت علت پراگندگی مردم ما عدم موجودیت هدف والاست، اگر
مردم ما دورنمای خودشان و ظرفیت خودشان را درک کند، زندگی اجتماعی شان دارای نظم
عالی خواهد شد... شکوری در اولین ماه بهاری سال جاری در یک حادثه غیر مترقبه از
بین ما رفت اما یاد و آرمانش در بین ماست، شکوری گرچند با رفتنش به جمعی فرهنگی و
اجتماعی دوستانش شگاف بزرگی را ایجاد کرد، اما ما از تمام دوستان وی آزرو مندیم که
نبود شکوری را جبران نموده و برای تحقق رویاهای رفته گان شان کوشا و پویا
باشند،یادت گرامی و عشقت سبز باد شکوری عزیز... جواد
صادع
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر